نويسنده دكارت تا دريدا، اين كتاب را در مقدمه‌اش با بهترين استعاره ممكن تشبيه كرده‌است: يك پل. سجويك بر آن بوده‌است كه با خلق اين اثر، پلي ميان عرصه‌هاي تحليلي و قاره‌اي فلسفه بنا كرده، ولي آورده اين كتاب براي خواننده ايراني بسي بيش از چيزي است كه آن استاد فلسفه دانشگاه كارديف در ذهن مي‌پرورانده است. كاركرد ترجمه فارسي اين كتاب همچون مجموعه‌اي از پل‌هاست كه ميان جزاير علي‌الاصل يكپارچه و علي‌العارض گسسته فلسفه غرب در ايران بنا مي‌شود.