در دراماتورژي دورنمات فقر نيرومندتر از ملاك‌هاي اخلاقي بشر است. در ملاقات بانوي سال‌خورده نيروي ثروت كليه ملاك‌هاي با ارزش را بي‌اعتبار مي‌كند و از بي‌گناهان جنايتكار مي‌سازد. اما تقصير به گردن هيچ‌كس نمي‌افتد چرا كه قرباني و جلاد هر دو در بند و اسير نيروهاي مخرب يك ديگرند كه از ميان برداشتن‌شان تا به امروز ممكن نشده. زيرا همه رشته‌ها به هم مربوط‌اند و يقه مسئول خاصي را نمي‌توان چسبيد. چون ما مطلق هستيم و به تاريخ بسته‌ايم. دورنمات در عدالت مطلق، بي‌عدالتي را معرفي مي‌كند و در ايمان كفر را آدم‌هاي او مدام در تلاش‌اند كه در اين دنياي بي‌در و پيكر و وانفسا تغييري ايجاد كنند. همگي با فكر و قصدي استثنايي پا به ميدان مي‌گذارند ولي دن كيشوت‌وار مسخره مي‌شوند و لاي پره‌هاي آسيا مي‌افتند.