وقتي شخصيت‌ها زاده شدند، نويسنده در موقعيت غريبي قرار مي‌گيرد. آن‌ها چندان استقبال خوبي از او نخواهند كرد. زندگي بخشيدن به شخصيت‌هاي نمايش‌نامه كار آساني نيست، قرار دادن آن‌ها در تعين ناممكن است، به خصوص كه شما نمي‌توانيد هيچ دستوري بدهيد. تا حدودي مي‌توان گفت كه نويسنده با آنان وارد نوعي بازي تمام‌ نشدني مي‌شود، با آن‌ها موش و گربه و قايم‌باشك بازي مي‌كند. در نهايت متوجه مي‌شود كه انسان‌هايي آفريده است كه گوشت و خون دارند و داراي خواست و اراده و حساسيتي شخصي و مخصوص به خود هستند. تركيبي دارند كه نمي‌تواند تغيير دهد.