مسئله اين است كه زندگي به خودي خود چيزي نيست. اميد و آرزوست كه توان مبارزه و خواستن را كه اساس زندگي است در ما زنده مي‌كند. به چنگ درآوردن، به معناي مبتذل آن، يعني به چنگ آوردن چيزي، غايتي پيش پا افتاده است. آن آرزوهايي كه در سر مي‌پرورانيم، اگر كاملا دست‌يافتني باشند ديگر آرزو نيستند. هر چه آرزوهاي ما متعالي‌تر باشند، امكان دست‌يابي كامل به آن‌ها كمتر خواهد بود.