«گودال پِي» يکي از دردناک‌ترين آينه‌هاست: آينه‌اي که نشان مي‌دهد چگونه آينده، وقتي بت مي‌شود، حال را نابود مي‌کند. پلاتونوف با زباني سرد، شاعرانه و به‌ظاهر ساده، ويرانيِ روح انسان را زير فشار آرمان‌هاي بزرگ و بي‌رحم نشان مي‌دهد. پلاتونوف اين‌جا نه اعتراض مي‌کند و نه موعظه؛ او فقط ويرانيِ آرامِ روح انسان را نشان مي‌دهد. همين است که «گودال پِي» را يکي از تلخ‌ترين، عميق‌ترين و فراموش‌نشدني‌ترين آثار ادبيات روسيه کرده است.