يکي از ماموران پليس مخفي شيلي در سال 1984،در ميانه ديکتاتوري پينوشه،پا به دفتر يک نشريه اپوزيسيون مي گذارد و از خبرنگاري مي خواهد که شهادتش را ثبت و ضبط کند. راوي رمان فريبنده و مخوف منطقه گرگ و ميش کودکي است که براي نخستين بار چهره مرد و نقل قول او را که گفته ((من آدم ها را شکنجه مي کردم)) بر روي جلد نشريه مي بيند. همدستي مرد در موحش ترين جنايات حکومت و تعهدش به افشاي آن وقايع تا ساليان سال چنان در ذهن راوي جا خوش مي کند که مصمم مي شود به مدد تخيل او را به مکان هايي ببرد که اسناد و بايگاني ها همچنان به آن دسترسي ندارند. مرد را به منطقه مرموز و تاريک تاريخ مي برد که ملغمه اي است از روتين صبحگاهي،مهره هاي شطرنج،يوري گاگارين فضانورد و البته سريال محبوب هم نام رمان،منطقه گرگ و ميش ،درکنار توطئه هاي سبعانه و در عين حال عادي حکومت. جنايت ها چطور در ملاعام ناپديد مي شوند؟چه طور مي توان در برابر يک حکومت سرکوبگر مقاومت کرد، چه کسي مي تواند به حقايقي که مسلم شان مي دانيم سر و شکل دهد؟ اين کتاب خواننده را به دروازه هاي تاريک گذشته مي کشاند و يادآور مي شود که وظيفه نويسنده در مواجهه با فراموشي و محو تاريخ تخيل کردن است.