نحوه‌ي واکنش پليس به احساساتي که در چهره‌ي سياه‌پوستان ظاهر مي‌شود مي‌تواند پيامدهاي بسيار جدي به همراه داشته باشد. اگر يک چهره‌ي هراسان با حالتي عصباني يا پرخاشگرانه اشتباه گرفته شود، مي‌تواند به‌معناي فرق بين زندگي و مرگ باشد. چنين تفاوت‌هايي در درک چهره ممکن است بر همه‌چيز تأثير بگذارد، از نحوه‌ي برخورد مجريان قانون با يک مظنون گرفته تا مدت‌زماني‌ که مربيان براي دانش‌آموزان صرف مي‌کنند و حتي نحوه‌ي واکنش کارفرمايان به متقاضيان کار. بنابراين، جامعه نمي‌تواند به انجام اين اشتباهات ويرانگر ادامه دهد و آموزش همدلي براي تغيير اين مسير به‌شدت نياز است. ما بايد مراقب باشيم و توجه داشته باشيم که چه زمان‌هايي ادراکات همدلي‌مان منجر به نگراني همدلانه و پاسخ‌هاي دلسوزانه نمي‌شود. همان‌طور که خواهيم ديد، ظرفيت همدلي حالتي ايستا نيست، نوسانات قابل‌توجهي دارد و نگراني همدلانه‌ي ما ابزار سنجش خوبي براي اوقاتي است که مهارت‌هاي همدلي‌مان کم‌رنگ مي‌شوند.