آراي فرويد در توصيف روان آدمي از مسير مطالعه و کار با بيماران شکل گرفت. تلاش براي تبيين اختلالات رواني با تأکيد بر فهم حيات جنسي انسان، همواره او را در معرض حملات و بدفهمي‌هايي قرار داد که امروز نيز کم و بيش ادامه دارد. مطالعه‌ي آثار دست اول فرويد، به ويژه درس‌گفتارها که بياني روان و کمتر پيچيده دارند، شايد مفيدترين راه باشد براي خروج از فضاي مه‌آلودي که سال‌هاست همچون مانعي، ورود ادبيات روانکاوي به گفتمان علوم انساني و شناخت عميق انسان و مکانيزم‌هاي عمل او در عرصه‌ي اجتماعي را با محدوديت مواجه کرده است. نظريه‌ي عمومي روان‌نژندي‌ها بخش سوم مجموعه‌ي درس‌گفتارهاي مقدماتي روانکاوي است که به دليل ماهيت باليني‌اش بيشتر مورد توجه روانکاوان بوده است. لغزش‌ها و رويا عناوين دو بخش ديگرند که به سبب پيوند تنگاتنگشان با تجربه‌هاي روزمره‌ي آدمي، بيش از بخش سوم ديده و خوانده شده‌اند.