ماه فوريه‌ست و درخت‌هاي کريسمس هنوز کنار خيابون افتاده‌ن. زمين يخ‌ زده و انگار با روکش روغني پلاستيکي فرش شده. آشغال‌هاي آتيش‌بازي شب سال نو زير برف‌هاي آب‌شده ديده مي‌شن. صحنه‌ي نمايش مکاني است نفوذپذير که قدرت تأثيرگذاري در زمان حال را دارد، جايي که زمان درهم‌کوبيده و ناآشنا نمايان مي‌گردد. در نمايشنامه‌ي زمان و مکان، دلتنگي از خاطرات گذشته نقش مهم‌تري از زمان حال ايفا مي‌کند، به‌گونه‌اي که زمان حال براي مخاطب ناآشنا و غريبه جلوه مي‌کند. در بعضي نمايشنامه‌هاي اين نويسنده، گاه فضاي سوررئال زمينه‌ساز موقعيت‌هايي مي‌گردد؛ براي مثال، ستوني مي‌تواند در اتاقي لب به سخن بگشايد.