نويسنده برزيلي، در 26 فوريه 1920، در بانگو از توابع ريودوژانيرو متولد شد. او که واجد توانايي فطري در نقل قول ماجراها و داراي حافظه‌اي افسانه‌اي و تخيل خيره کننده و تجربه عظيم انسان‌ها بود، برصدد نيامد که نويسنده شود؛ بلکه ناگزير شد که نويسندگي پيشه کند. رمان‌هايش همچون گدازه‌هاي آتش از درونش پرتاب شد. بايستي که مي‌نوشت. تنوع آثار ژوزه مائوروده واسکونسلوس او را در ميان شوخ طبعي و جدي بودن امور لطيف و غم‌انگيز، هيجان و سنگدلي، به نوسان در مي‌آورد. اين تنوع و وفورگاهي نثر او را مانند تصوير زندگي از لحاظ کيفي داراي پستي و بلندي مي‌کرد. در "خورشيد را بيدار کنيم" مي‌بينيم که زه زه در يازده سالگي سرشار از زندگي است. در اينجا همچون زه زه‌ي خردسال "درخت زيباي من" شما را مجذوب خود مي‌سازد.