هيچ نويسنده‌اي بهتر از ديکنز دوران کودکي قهرمانش را توصيف نکرده است. ديکنز بيش از هر نويسنده‌‌ي انگليسي ديگري، به جز شکسپير، تخيل خواننده را مسحور شخصيت‌هاي به ياد ماندني خود کرده است. او تأثيرگذارترين رمان‌نويس در زبان انگليسي بوده است. تالستوي ويژگي‌هاي انساني نوشته‌هاي ديکنز را مي‌ستود و از همه‌ي نويسندگان انگليسي برتر مي‌شمرد و ديويد کاپرفيلد را بزرگ‌ترين دستاورد ادبي او مي‌دانست، به ‌ويژه فصل «توفان» آن را معياري به شمار مي‌آورد که رمان‌هاي بزرگ جهان را با آن مي‌توان سنجيد. کافکا کتاب امريکا را در تقليد محض از ديويد کاپرفيلد نوشت. دي. اچ. لارنس دوست داشت با ديويد کاپرفيلد همذات‌پنداري کند. سوينبرن ديويد کاپرفيلد را شاهکاري بي‌همتا خواند. داستايفسکي از خوانندگان پروپاقرص رمان‌هاي ديکنز بود و بينش هنري او را مي‌ستود و در شخصيت‌پردازي و خلق موقعيت‌هاي داستاني از ديکنز تأثير پذيرفته بود. ويليام فاکنر حرفه و هنر داستان‌نويسي خود را وامدار نويسندگان بزرگي چون ديکنز مي‌دانست. گراهام گرين از نثر رازآميز ديکنز سخن مي‌گفت. گويي روحي در خلوت با خويشتن در حال گفت‌وگوست. جِرِمي باکلي (ويراستار انگليسي رمان ديويد کاپرفيلد) جرج ارول مي‌گويد ديکنز از نويسندگاني است که آثارش ارزش دزديدن را دارد.