راسل در بخش اول اين کتاب به مسائل ادبي، فلسفي و سياسي زمانه‌ي خود مي‌پردازد، از مسائل فلسفي محض تا نگراني‌هاي شخصي درباره‌ي وضع بشر و آينده‌ي آن. به گمان او خاطره‌نويسي، به‌رغم بي‌توجهي برخي نويسندگان بزرگ، مي‌تواند از لحاظ ادبي غني باشد. ازاين‌رو راسل در بخش دوم کتاب در جستارهايي کوتاه به شرح آشنايي و خاطراتش با بزرگان عصر خود، ازجمله جورج برنارد شاو، جوزف کنراد و جان استوارت ميل، مي‌پردازد.
راسل فيلسوف، رياضي‌دان، مورخ، جامعه‌شناس و فعال سياسي اهل انگلستان است. او همواره در تلاش بود تا رياضيات و فلسفه را با هم درآميزد و نظراتش در اين خصوص تاثير زيادي روي منطق و فلسفه و رياضيات و شاخه‌هاي مختلف آن‌ها گذاشته است. راسل در سال 1950 موفق به دريافت جايزه‌ي نوبل ادبيات شد.
