ما در جهاني زندگي مي‌کنيم که در آن هرچيزي که سابقاً هنر، ادبيات و فرهنگ نام داشت ديگر اثري برآمده از خيال و مهارت خالقاني منحصربه‌فرد نيست، بلکه محصول آزمايشگاه‌ها، کارگاه‌ها و کارخانه‌‌هاست، به عبارت ديگر، محصول ماشين‌هاي لعنتي. ماريو بارگاس يوسا، يکي از قله‌هاي ادبيات جهان و از معروف‌ترين نويسندگان آمريکاي لاتين، در اين داستان از پيرمردي مي‌گويد که در گذشته جا مانده است، از سالن‌هاي سينمايي مي‌گويد که نفس‌هاي آخرشان را مي‌کشند، از کتاب‌ها و روزنامه‌هايي که دارند به تاريخ مي‌پيوندند و از عشق‌هايي که غبار زمان رويشان نشسته است و ديگر رنگ‌و‌لعاب گذشته‌ها را ندارند.