به زبان مادري گريه مي‌کنيم دريچه‌اي نو به ادبيات امروزِ مکزيک و آمريکاي لاتين مي‌گشايد و تصويري متفاوت از آنچه به آن خو گرفته‌ايم، نشان‌مان مي‌دهد. اين کتاب مجموعه‌اي است از هشتاد و دو ناداستان/جستارِ بسيار کوتاه (فلش‌نان‌فيکشن يا جستار برق‌آسا) از فابيو مورابيتو، شاعر، نويسنده و مترجمِ مکزيکي ايتاليايي‌تبار، که الهام شوشتري‌زاده آن‌ها را از زبان اسپانيايي به فارسي برگردانده است. مورابيتو در اين جستارهاي بسيار کوتاه و خوش‌خوان، سراغ مضاميني مثل زبان مادري، تجربه‌ي نوشتن و ترجمه، کلنجار رفتن با زبان، دردسرها و شيريني‌هاي نوشتن به زباني جز زبان مادري، و زندگي در دنياي ادبيات و کلمه‌ها مي‌‌رود و با زباني ساده، سرراست و گاهي شوخ‌وشنگ از مفاهيمي عميق و جدي مي‌گويد. از همان اولين جستار کتاب، مورابيتو مضاميني چون نوشتن، نوسان مدام بين دو زبان، ترديد و دودلي هميشگيِ نويسنده‌ها، احساس خيانت به زبان مادري، و عشق به کتاب و ادبيات را پررنگ مي‌کند و در ادامه هم بارها به اين مضامين برمي‌گردد. او در جستارهاي به زبان مادري گريه مي‌کنيم، خاطرات کودکي و جواني خودش، تجربه‌ي نوشتن و ترجمه، مواجهه‌اش با شاهکارهاي ادبي جهان، و لحظه‌هاي ساده‌ي روزمره را از منظري متفاوت مي‌بيند و تصويري نو از بده‌بستان ذهن و زبان ترسيم مي‌کند.