اوتو و اليزه هامپل تا پيش از انتشار اين رمان بيش از دو نام در بايگاني گشتاپو نبودند و اگر هانس فالادا همه تنها مي‌ميرند را نمي‌نوشت شايد جهان هرگز رنج تنهايي و شور عشق و درد جدايي اين زوج مبارز برليني را درنمي‌يافت. آنها بايد شش دهه مستور در جهان ادبيات آلماني مي‌ماندند تا صدايشان با انتشار ترجمه انگليسي رمان به گوش خوانندگاني از سراسر جهان برسد و کتاب در صدر جدول فروش ايالات متحد امريکا، بريتانيا، فرانسه، و کانادا قرار بگيرد و نيويورک تايمز آن را رويداد ادبي سال 2009 بنامد. روزنامه مونترئال گازت درباره آن چنين نوشته است: «اين رمان صرفاً بازنمايي يک زندگي نيست. از وراي زمان و مکان و فرهنگ بر سرمان فرياد مي‌کشد که من آنجا بودم.»