"شرح ديوان شمس تبريزي" از "مولانا جلال الدين محمد بلخي رومي" اثري است از "کريم زماني"، که در نزديک به هزار صفحه به همت انتشارات قطره به عرصه ي چاپ رسيده است. اين اثر که در هفت قرن اخير، نخستين شرح نوشته شده بر ديوان "شمس تبريزي" محسوب مي شود، غزليات عارفانه ي "مولانا جلال الدين محمد بلخي رومي" را تشريح مي نمايد. نسخه ي مورد استفاده ي "کريم زماني" در نگارش "شرح ديوان شمس تبريزي"، همان نسخه ي تصحيح شده به وسيله ي استاد "بديع الزمان فروزانفر" است و در موارد مبهم و ضروري، به نسخه ي عکسي موجود در موزه ي قونيه، رجوع کرده است. شيوه ي نگارش "شرح ديوان شمس تبريزي" به قلم "کريم زماني"، با توجه به ميزان سادگي يا غامض بودن معاني ابيات، به طور مختصر يا مفصل صورت گرفته است. در اين اثر پس از ارائه ي مقدمه، "کريم زماني" در صد باب به "شرح ديوان شمس تبريزي" پرداخته و مفاهيم عرفاني آن را واکاوي نموده است. برخي از اصلي ترين اين مفاهيم عبارت اند از معشوق حقيقي و تاثير عشق او در جهان، وحدت وجود و وحدت شهود، تحليل مرگ، جدايي و وصال، سير و سلوک عرفاني، پيوند ميان عاشق و معشوق، مستي عارفانه، آرزوي عاشق در وصال به معشوق، مقام تسليم و رضا، لطف معشوق به عاشق، برتري عشق بر بهشت، بلاانگيزي عشق، وصف عاشق و معشوق رباني، تاثير همنشيني با اولياي خدا، مقايسه ي عاشقان و فارغان، ادب عاشقي و اهميت همنشيني مولانا و شمس تبريزي که "کريم زماني"، مولوي شناس برجسته ي کشور يک به يک به شرح آن ها پرداخته است.