«درخت‌ها و قتل مرزوق» نخستين اثر و از معروف‌ترين آثار نويسنده بزرگ و نامي جهان عرب، عبدالرحمان مُنيف است که از همان بدو انتشار با استقبال مخاطبان و تحسين منتقدان روبه‌رو شد. اين رمان دغدغه‌هاي انسان معاصر را که آزادي و امکان اشتغال و مشارکت در ساخت جامعه و تأمين زندگي و آينده بنا به علل و شرايط سياسي و اجتماعي از او سلب شده است، بازگو مي‌کند.
نويسندهه در اين رمان دو نمونه شخصيت از يک نسل، نسلِ پس از جنگ جهاني دوم، را تحليل مي‌کند. اين دو شخصيت با وجود تفاوت‌هاي خود در تجارب زيسته و لايه‌هاي ذهني، يک وجه مشترک دارند؛ غربت در وطن. اين وجه جلوه‌اي است از سرشت کلي انسان معاصر در جهان عرب است که به باور نويسنده در احساس درونيِ شکست متبلور است و بنا به تحليل او از فشار و سرکوب نشئت مي‌گيرد.
عبدالرحمان مُنيف (2004- 1933) را از بزرگ‌ترين نويسندگان عرب در قرن بيستم مي‌دانند. خصلت بارز اغلب آثار او انعکاس واقعيت‌هاي تلخ سياسي و اجتماعي جهان عرب است خاصه در کشورهاي استبدادزده‌اي که خودکامگان حاکم ارادة خود را بر مردم و مقدرات و سرنوشت آنها تحميل مي‌کنند و جوّ فشار و اختناق و سرکوب سياسي آثاري گرانبار دارد و احساس سرکوفتگي و فروپاشي و درهم‌شکستگي در خودآگاه و ناخودآگاه آدم‌ها مي‌نشاند.
