پي. دي. جيمز با رمان جنايي-معمايي که دوره‌ي اوجش در عصر طلايي دهه‌ي بيست و سي بود، عمق احساس و پيچيدگي اخلاقي و رواني داد و عصر طلايي ديگري به آن بخشيد. او در داستان هاي کوتاهش با خصوصياتي که اين ژانر را به طرز اعتيادآوري محبوب کرده است بازي مي کند. صفحات اين کتاب پر است از شرکاي جرم مضطرب، شاهدان معضب قتل ها، قاتلي با خواب هاي آشفته و جنايتي که خاطرات سرکوب شده‌ي آن دوباره از اعماق ذهن سر بر مي آورد.