من و رزا تو كه بوديم، جايمان وسط فروشگاه كنار ميز مجله‌ها بود و به نيمه بزرگ‌تر ويترين ديد داشتيم. بنابراين مي‌توانستيم بيرون را تماشا كنيم: كارمندان شتايان درگذر، تاكسي‌ها، دونده‌ها، جهان‌‌گردها، مرد گدا و سگش و بخش پاييني ساختمان آرپي‌او. بيش‌تر كه جا افتاديم، مدير به ما اجازه داد به جلوي فروشگاه، درست تا جلوي ويترين، پيش برويم و بعد توانستيم ببينيم كه ساختمان آرپي‌او واقعا چه قدر بلند است.