جهل، چه فعالانه باشد و چه منفعلانه، آگاهانه يا ناآگاهانه، هميشه بخشي از شرايط بشري بوده است. چيزي که در دنياي پساحقيقت و پساصنعتي ما رخ داده، اين است که ما اغلب مقهور جريان مداوم اطلاعات و سوءاطلاعات مي‌شويم. گاهي به نظر مي‌رسد تمييز دادن حقيقت از دروغ محال است و در نتيجه ايده‌ي تخصص پس ‌زده مي‌شود و تعداد کساني که تصميم مي‌گيرند ندانند افزايش مي‌يابد. مخاطرات چنين وضعيتي واضح است، اما سالکل مفروضات ما را به چالش مي‌کشد و مي‌گويد جهل شايد سويه‌ي مثبتي هم داشته باشد و با توجه به نقش جهل در جامعه، ممکن است بتوانيم دانش را به جايگاه اصلي خود برگردانيم.