به باور افلاتون، سقراط شيوه ي يادشده را نه تنها در مورد تجزيه و تحليل فضايل اخلاقي؛ به معناي خاص واژه، از جمله شجاعت بلکه در مورد «ارزش هايي» ، مانند ارزيابي «زيبايي» نيز به کار مي برد که در واقع، بخش عظيمي از «محاورات سقراطي» با عنوان هيپياس بزرگ به تعريفي از زيبايي اختصاص يافته است . هيپياس، فرزانه اي بلند آوازه بود پس چه جاي تعجب که سقراط از اين استاد زيباشناسي بپرسد: « زيبايي چيست؟ »، ولي سلسله پاسخ هاي هيپياس «يک دختر زيبا، يک روکش طلاي زيبا، يک زندگي توأم با خوشبختي يا تشييع جنازه اي باشکوه و امثال آن» نااميد کننده و تا آن حد گمراه کننده اند که گويي پرسش يادشده با اين پرسش مشتبه شده باشد که چه چيزي زيباست؟» چون دريافته است که منظور نظر سقراط نه نمونه اي خاص ، بلکه تعريفي جامع و لذا «پرسشي در مورد ماهيت» زيبايي است.