ابوالقاسم عارف در حدود سال 1261 در قزوين متولد شد . پدر وي ملا هادي از وکلاي دعاوي بود . دوره کودکي عارف به سبب نزاع دائم پدر و مادر در پريشاني گذشت . خواندن و نوشتن فارسي و مقدمات عربي را در مکتب و خط را پيش سه نفر از خطاطان معروف قزوين و موسيقي را نزد حاجي صادق خرازي فرا گرفت .چون آواز خوشي داشت پدر او را نزد حسن واعظ سپرد تا در پاي منبر او نوحه خواني کند 16 ساله بود که به تهران آمد و ماندني شد پس از چندي با موثق الدوله آشنا شد و سبب ورود او به دربار گشت و تاجايي پيش رفت که مظفرالدين شاه دستور به احضار او صادر کرد . پس از حضور و خواندن يکي دو غزل ، شاه را خوش امد و به او خلعت داد و به رديف فراشان شاه در آمد .خود عارف در اين باره ميگويد شنيدن اين حرف برايم کمتر از صاعقه نبود ديدم عمام به آن ننگيني و شيخ بودن به آن بد نامي هزار بار شريفتر از کلاهي است که ميخواهند بر سرم بگذارند چند سالي گذشت تا کم کم نغمه مشروطه از گوشه و کنار شنيده ميشد . عارف از همان ابتداي جنبش آزادي به سوي مشروطه خواهان روي آورد و قريحه و استعداد نادر و چند جانبه خود را وقف آزادي نمود يکي از معروف ترين آثار او در اين زمان غزل پيام آزادي است پيام ، دوشم از پير مي فروشم آمد بنوش باده که ملتي به هوش آمد هزار پرده ز ايران دريد ، استبداد هزار شکر که مشروطه پزده پوش امد ز خاک پاک شهيدان را آزادي ببين که خون سياوش چه سان به جوش امد براي فتح جوانان جنگجو، جامي زديم باده و فرياد نوش نوش آمد کسي که رو به سفارت پي اميد رفت دهيد مژده که لال و کر و خموش آمد