اين کتاب، در جلد نخست، ضمن هفت مقاله، به بررسي و تحليل غزل در ادبيات فارسي، با تمرکز بر نوع اجتماعي اين قالب، از ابتدا تا سال 1400 پرداخته است. در ادامه گفت‌وگوي مفصل گروس عبدالملکيان با مهدي مظفري ساوجي پيرامون شعر اجتماعي ادبيات فارسي، به نقل از «راديو فرهنگ»، منتشر شده. مؤلف در فصل‌هاي بعدي کتاب، ضمن چهار مجلد، گزيده‌ي غزل اجتماعي معاصر را از 1285 (انقلاب مشروطه) تا 1332(کودتا)، از 1332 تا 1357 (انقلاب اسلامي)، و از 1357 تا 1400 ارائه کرده است. پايان‌بخش اثر، مرجع‌شناخت و نمايه‌ي اشخاص است. اثر مزبور بعد از انتشار و تجديد چاپ‌هاي متعدد، مورد توجه بسياري از اهالي قلم و هنر قرار گرفت و صاحب‌نظراني نظير منوچهر آتشي، بهاالدين خرمشاهي، مرتضي کاخي، اسماعيل خويي، مفتون اميني، محمدعلي بهمني، محمدعلي علومي، فاضل نظري، مسعود کيميايي، اسدالله امرايي، حسين جنتي، ايرج زبردست، منصور اوجي، علي‌رضا بديع، دکتر عبدالحميد ضيايي، سعيد بيابانکي و... به معرفي و تحليل آن پرداختند که در مؤخره‌ي چاپ اخير، فرازهايي از آن اظهارنظرها آمده است. منوچهر آتشي در مقاله‌ي مفصلي که بعد از انتشار چاپ نخست اين کتاب در سال 1384، در روزنامه‌ي «شرق» منتشر کرد، با اشاره به اينکه اثر فوق مورد توجه و تحسين دکتر شفيعي کدکني قرار گرفته و داوري او مي‌تواند حجت باشد، به معرفي و تحليل آن پرداخت. شايان ذکر اينکه مظفري ساوجي در چاپ اخير، تجديدنظر فراواني، هم در بخش مقالات و هم در انتخاب غزل‌ها انجام داده که باعث شده ششصد صفحه به حجم کتاب افزوده شود.