بين ديزاين و حقيقت رابطه‌اي هست. چرا که ديزاين هاي ما معنا‌هاي جسم يافته هستند و فصل مشترک ما با جهان‌اند. پس بايد از حقيقت جهان با ما و از حقيقت ما با جهان سخن بگويند. ديزاين بد يا از بينش يک ديزاينر بي صلاحيت حکايت مي‌کند يا از يک استرتژي فريبکارانه و استثمارگرانه در توليد نشان دارد. اگر ديزاين خوب حقيقت را مي‌گويد، ديزاين بد دروغ مي‌گويد، دروغي که معمولا از هر روش ممکن يا به دت آوردن قدرت در ارتباط است يا با سوء استفاده از آن.