سفرهاي گاليور با نام فرعي سفرهايي به ميان برخي از اقوام دوردست جهان در چهار بخش به شرح ماجراجويي‌هاي دورودراز لموئل گاليور مي‌پردازد که شانزده سال و هفت‌ ماه طول مي‌کشد. کتاب با شرحي مختصر درباره‌ي زندگي شخصي گاليور و در کشور انگلستان شروع مي‌شود. او پزشکي خانواده‌دار است که رؤياي سفر و کسب آموزه‌هاي جديد به کار در درياها مي‌کشاندش و در اين ميان به چهار سرزمين عجيب‌وغريب پا مي‌گذارد؛ «ليليپوت» سرزمين آدم‌کوچولوها، «برابدينگنگ» سرزمين مردماني غول‌پيکر، احمق و بي‌سياست که با گاليور مثل حيوانات سيرک برخورد مي‌کنند، «لاپوتا» جزيره‌اي معلق در آسمان با مردماني دانشمند و فيلسوف، و در آخر سرزمين «هويهنهنم‌ها» اسب‌هايي باهوش و دانا که از بي‌شعوري «ياهوها» (انسان‌ها) در عجب‌اند. روايت اول‌شخص گاليور در سفرنامه‌اش خالي از هيجان و بي‌هيچ واکنش احساسي نوشته شده است، او تنها به روايت دقيق ماجراها اکتفا کرده و درنهايت به خواننده اين اطمينان را مي‌دهد که هرآنچه نوشته همه حقيقت است و ذره‌اي دروغ در آن راه نيافته است. جاناتان سوييفت با تلفيق سنت سفرنامه‌نويسي کلاسيک‌، طنز و ژانر فانتزي هجويه‌اي نوشته است درباره‌ي جامعه‌ي قرن هجده انگلستان، اما برخلاف سفرنامه‌نويس‌هاي کلاسيک تنها به روايت خاطرات و مخاطرات سفر نپرداخته و با نسبت‌‌دادن ويژگي‌هاي مردمان انگلستان به ساکنين سرزمين‌هايي خيالي امکاني فراهم آورده تا نگاهي انتقادي به سياست‌، اجتماع و شخصيت‌هاي تاريخي هم‌عصرش داشته باشد و آن‌ها را به ريشخند بگيرد. از طرف ديگر سفرنامه‌ي گاليور به‌قدري رنگ‌و‌بوي تخيل دارد که مي‌تواند همتاي سفرهاي دون‌کيشوت افسانه‌اي باشد. گاليور برخلاف دون‌کيشوت به ‌جنگ دشمنان فرضي نمي‌رود اما هدفش از روايت اين سفرها براندازي ظلم‌ و استبداد حاکمان است، مسئله‌اي که در نامه‌‌‌ به ناشرش آن را دليل انتشار کتاب مي‌داند و از تغييرنکردن اوضاع جهان بعد از انتشار آن اظهار نارضايتي مي‌کند.