کتاب شعر، زبان و انديشه رهايي، اثري نوشته ي فيلسوف بزرگ آلماني، مارتين هايدگر است که اولين بار در سال 1971 به چاپ رسيد. اين کتاب که از مجموعه اي از مقالات تشکيل شده، دربردارنده ي متون ارزشمند هايدگر درباره ي هنر، نقش آن در زندگي انسان و فرهنگ، و رابطه اش با تفکر و حقيقت است. کتاب شعر، زبان و انديشه رهايي، اثري ضروري براي هر کسي است که به فيلسوفان بزرگ علاقه مند است و نشان مي دهد که هايدگر را علاوه بر تفکرات فلسفي بي نظيرش، بايد به خاطر پرداخت هاي روشنگرانه اش درباره ي شعر، زبان و ارتباط بنيادين ما با جهان مورد تحسين و تمجيد قرار داد. اين کتاب جاودان، برخي از تأثيرگذارترين و جريان سازترين مقالات هايدگر را در خود جاي داده و پنجره اي است رو به ذهن يکي از درخشان ترين متفکرين عصر مدرن. در پشت جلد کتاب آمده است : انديشيدن-در-رهايي به معني رويکردي نسبت به چيزهاست که با اجتناب از پيش‌داوري و اعمال منش تهاجمي، چيزها را در آنچه هستند آزاد مي‌گذارد. در اين گونه انديشيدن از منش استيلاجويانه در تاويل و تفسيرهاي رايج احتراز مي‌شود هايدگر Glassenheit را تفکر تاملي مي‌نامد. اين گونه تفکر از تعيين‌کنندگي اراده معطوف به قدرت فارغ است و به جاي آن در معناي آنچه هست تامل مي‌کند. انديشيدن-در-رهايي متضمن رو گشودن نسبت به آنچه در پيرامون ما (في نقسه در حالت طبيعي خود هست) مي‌باشد. Glassenheit يعني رها گذاشتن، يعني امکان خود ماندن و نه غير خود شدن.