پِي جو، از بزرگ ترين دستاوردهاي ادبي خوليو کورتاثار، و يکي از کلاسيک هاي ادبيات قرن بيستم است؛ داستان واپسين روزهاي زندگي جاني کارتر نابغه ي ساکسيفون، بر لبه ي درخشش و ويراني، با پس زمينه اي اگزيستانسياليستي و پرداختي استادانه. پِي جو از زمان نخستين چاپش در 1959، با اقبال فراوان خوانندگان روبه رو بوده است و آن را همچون لي لي بازي تجربه اي خلاقانه دانسته اند. خوسه مونيوث، تصويرگر بزرگ آرژانتيني، توانسته است با قريحه اي شگرف عمق اين داستان را نشان دهد؛ جاز، شب هاي بي خوابي، و پاريس سال هاي 1950.