کاگِه آکي اوءبا، که نوشته‌هايش را بيشتر به نام قلمي خود، کاکوء، منتشر مي‌کرد، به سفر و ديدن سرزمين‌ها و اقليم‌هاي گونه‌گون جهان شوقي پايان‌ناپذير داشت؛ و با آنکه خود گفته است که سفرهايش بيشتر از شمال تا جنوب (رود آمور در سيبري تا ملبورن در استراليا) بوده و در سوي غرب فقط تا درياچه‌ي بايکال رسيده، اما کتاب معروفش «چهل هزار ميل سفر از شمال تا جنوب» گويا است که بسياري از سرزمين‌ها را در چهارگوشه‌ي عالم ديده است. او خبرنگاري پيشه کرد تا کار و حرفه را با آرزوي سفرهاي دور و دراز که هميشه در دل داشت همسو کند، و شرح ديده‌ها و يافته‌هايش را براي روزنام? کوکومين (ملّت) در توکيو مي‌فرستاد؛ و پس از آن اگر حوصله و فراغتي مي‌يافت اين گزارش‌ها را به هم مي‌پيوست و کتابي از آن مي‌ساخت. اوءبا در کتاب معروفش «چهل هزار فرسنگ سفر از شمال تا جنوب» به شرح و وصف کشورهاي پيشرفته نپرداخت، زيرا که مي‌ديد که بسياري کسان ديگر درباره اين سرزمين‌ها نوشته‌اند؛ و مي‌خواست از اقليم‌هايي که براي ژاپني‌ها ناشناخته است بنويسد. پس تلاش و تمرکز خود را بيشتر متوجه اقيانوسيه (استراليا) و جنوب افريقا و امريکاي لاتين کرد، و نيز ماوراءالنهر را که قديم‌ترين خاستگاه تمدن مي‌دانست از نزديک ديد؛ و در همين گشت و گذار بود که به ايران سفر کرد. او شرح اين سفر خود را که در تابستان سال ???? از روسيه آغاز کرد و ايران و ماوراءالنهر را گشت در بهره‌اي از کتاب «چهل هزار ميل سفر از شمال تا جنوب جهان» (به ژاپني نانبوکُو يومّان ري) نوشته است.