صورت ديگري از ضد قدرت هم هست: آنگاه که قدرت بني اميه چهره معنوي اسلام را تيره کرد و عرب ايراني را برده ناميد، آنگاه که حجاج بن يوسف در ايران داستان ضحاک ماردوش را تحقق بخشيد، آنگاه که عباسيان جلوه هاي ظاهري سلطنت خسرو پرويز و جبروت جمشيد را زنده کردند، آنگاه که سيطره عرب همه صداهاي مخالف را در ايران خاموش کرد، آنگاه که به تسلط عرب، سيطره ترکان غزنوي افزوده شد آنگاه که سلطان محمود مجموعه اي از ريا و سالوس را نيز به خصوصيات قدرت افزود، آنگاه که ابرظلمت، از همه سو، آسمان ايران را پوشانده بود، آنگاه که چهارصد شاعر به رسالت هنر و انديشه پشت کردند، آنگاه آنگاه که فردوسي پديد آمد و شاهنامه پديد آمد.