قصه هاي قران از زندگي پيامبران و ماجراهاي که با امت هاي خود داشته اند ،از رخدادها و شخصيت هاي تاريخي از موجودات فرازميني سخن مي گويد، اما به جزئيات نمي­پردازد و از حقيقت و قايع براي رسيدن به اهداف خود ، که پند دادن است وبيان حکمت و عبرت ، بهره مي­گيرد . نگاه مفسران به قصه هاي قران يکسان نيست ؛ برخي از ايشان عين تاريخ شان مي دانند و برخي ديگر نگاهي نمادين و عارفانه و برخي نيز نگرشي بينابين به آن ها دارند. اين مجموعه بر پايه­ي تفسيرهاي سورآبادي ،کشف الاسرار ميبدي، ترجمه تفسير طبري ، تورات و منابع معتبر ديگري مثل تاريخ بلعمي فراهم آمده است ،اما براي اين که به خواننده فهيم ديدي جامع در اين باره داده باشد ،در آغاز هر بخش شعر مناسبي از مثنوي مولوي آورده است زيرا اين عارف فرهيخته ، همان گونه که قران از قصه ها براي اهداف خاص تربيتي و اخلاقي­اش سود مي برد ، او نيز با برداشت هاي منحصر به فردي که دارد ،براي اهداف خاص عرفاني خود به کارشان مي­گيرد.