حس عجيبي وجودم را فراگرفت و لرزه بر اندامم انداخت. نكند همه بيخبر و براي هميشه رفتهاند و من در اين خانه تك و تنها ماندهام؟ ترسيدم. باز صدا زدم بلكه ترسم را فراموش كنم، اما آن حس عجيب قويتر شد. انگار هيچ موجودي در دنيا نمانده بود، نه انسان، نه پرنده، نه سگي ولگرد و نه حتي جيرجيركي. صداي نااميد و وحشتزدهام باز بيهوده بلند شد. گويي كسي صدايم را نميشنيد جز مبلهاي متروك، صندليها، ميزهاي خاكگرفته، درهاي بسته و اشياي نااميدي كه خود به خود تق و توق ميكنند.
خانه خاموش حكايت سه نسل است، داستان پيرزني عبوس، گورزادي مهربان، مردي دلبسته تاريخ و گسسته از خانواده و جواناني آرمانگرا و اسير چنبر ملال، داستاني از سالهاي سياه دهه هشتاد تركيه، سالهاي التهاب، سالهاي ياس و نوميدي.
