ادبيات، يا هر آن هنري كه ابزار بيان‌اش زبان است، پيوسته و به ميزاني رفيع آفرينش‌گري نقادانه به بار مي‌نشاند؛ زيرا زبان خود نقد زندگي است. زبان نام مي‌برد، مصداق مي يابد، معلوم مي‌كند و داوري هم. و به اين ترتيب جان مي‌بخشد. يگانگي هر آنچه انساني است، آري، يكپارچگي پرسمان بشري در زبان است كه تجلي مي‌يابد... داستان‌هايي كه در اين مجموعه كنار هم نشسته‌اند، خواسته‌اند هر يك نمونه‌اي مشخص از تعريفي باشند كه توماس مان در بالا از ادبيات ارائه داده است.