«کل جريان آموزش‌هاي قبلي‌تان و همه‌ عادت‌هاي فکري‌تان شما را به مخالفت با روانکاوي واخواهند داشت...» ـ زيگموند فرويد جاش کوهن در اين مقدمه‌ جذاب و خواندني استدلال مي‌کند که فرويد بالاتر از همه نشان مي‌دهد هر انديشه، هر واژه و هر کنشي، گيرم که ظاهري پيش پا افتاده و مبتذل داشته باشد، مي‌تواند در خور قرائت دقيق و موي‌شکاف باشد. راستش، شايد همين ژرف‌بيني بوده که اين همه مخالفت با روانکاوي برانگيخته است. چگونه فرويد بخوانيم با قرائت گزيده‌هايي کوتاه از نوشته‌هاي فرويد و با عطف نظر به روان‌رنجوري‌ها، ضمير ناخودآگاه، واژه‌ها، مرگ و (صد البته) مسائل جنسي، هسته‌ تناقض‌آميز و خارق اجماع تفکر روانکاوانه را بيرون مي‌کشد: اين‌که دروني‌ترين حقيقت‌هاي نهفته در ضماير ما فقط هنگامي خود را عيان مي‌کنند که تحريف شده و جامه مبدل پوشيده باشند. خواب‌ها، رؤياها، خطاها، لطيفه‌ها، شوخي‌ها، نشانه‌هاي بيماري و در يک کلام زندگي‌هاي هر روزه‌ ما اگر با ديده‌ باريک‌بين قرائت شوند ما را، چونان استادان خبره در تلبيس (جامه مبّدل‌پوشي)، موجوداتي بازنشناختني مي‌نمايانند که نه ديگران به جايمان مي‌آورند و نه خودمان.