با يك عده آسمون جل ديگر به دام پليس افتادم. تو زيرزمين تاريكي حبسمان كرده بودند. نه كتك خورده بودم و نه چاقوي جلد داري را كه عادت داشتم هميشه همراهم باشد، ازم گرفته بودند، بعد از سه روز و سه شب آلمان‌ها تحويلمان گرفتند. حالا... حالا ديگر وضع بهتر بود. دست كم از آن زيرزمين نمور و موش‌هايش راحت شده بوديم. دلم مي‌خواست از خوشحالي بزنم زير آواز، ولي ساكت بودم و همين طور خفه‌خون گرفته با بقيه بازداشتي‌ها گله‌وار در ميان سرنيزه‌ها به پيش مي‌رفتم...