کتاب «در هرگز و هميشه‌ي انسان» با محوريت عارف نامي، خواجه عبدالله انصاري و تاثير وي بر ادب عرفاني توسط استاد محمدرضا شفيعي کدکني نگاشته شده است. شيخ‌الاسلام ابواسماعيل عبدالله بن ابي‌منصور محمد معروف به «پير هرات» و «پير انصار» و «خواجه عبدالله انصاري» و «انصاري هروي»، دانشمند و عارف بود. او از اعقاب ابوايوب انصاري است که صحابه‌ي پيغمبر بود. مادرش از مردم بلخ بود و عبدالله خود در هرات متولد شد و از کودکي زباني گويا و طبعي توانا داشت چنان‌که شعر فارسي و عربي را نيکو مي‌سرود و در جواني در علوم ادبي و ديني و حفظ اشعار عرب مشهور بود و مخصوصا در حديث قوي بود و آمالي بسيار داشت و در فقه روش امام حنبل را پيروي مي‌کرد. او در تصوف از استادان زيادي تعليم گرفت ودو بار به ديدار شيخ ابوالحسن خرقاني شتافت و اين ديدارها تاثير زيادي در روحيات و منش وي داشته‌ است. محل اقامتش بيشتر در هرات بود و در آنجا تا پايان زندگاني به تعليم و ارشاد اشتغال داشت. انصاري شعر مي‌سرود، اما بيشتر شهرت او به جهت رسالات و کتب مشهوري است که تاليف کرده‌ و از آن جمله‌ مي‌توان به ترجمه‌ي املاء طبقات‌الصوفيه‌ي سلمي به لهجه هروي و تفسير قرآن که اساس کار ميبدي در تاليف کشف‌الاسرار قرار گرفته‌ است، اشاره کرد. از رسائل منثور او که به نثر مسجع نوشته مناجات‌نامه، نصايح، زادالعارفين، کنزالسالکين، قلندرنامه، محبت‌نامه، هفت‌حصار، رساله‌ي دل و جان، رساله‌ي واردات و الهي‌نامه را مي‌توان نام برد.