الكينز در اين كتاب جايگاهي جدي‌تر، مهم‌تر و قابل استنادتر براي منتقد طلب مي‌كند: جايگاهي كه در آن منتقد هم به نقد و داوري‌هايي بلندنظرانه از يك نمايشگاه نظر داشته باشد: مانند داوري درباره جريان‌هاي مهم تاريخ هنر و بالطبع بالاتر رفتن جايگاه خود نقد، طوري كه بتواند به عنوان بخشي از تاريخ هنر مورد ارجاع و مطالعه قرار بگيرد و در متون آكادميك نيز به آن ارجاع داده شود. اين جايگاه بلندمرتبه و پراهميت به دست نمي‌آيد مگر با كسب دانش و مطالعه و تعمق و بلندپروازي كه منتقد در آن جايگاه و اهميت حرفه خود را به عنوان يك عمل روشنفكرانه جدي بگيرد.