در پسرانگي، جان مكسول كوتزيه دوباره پا به آفريقاي جنوبي نيم قرن پيش مي‌گذارد. تا از حال و هواي دروني‌اش بگويد و از كودكي‌اش بنويسد. راوي نوجوان ماجراي پسرانگي در مركز ناحيه كوچكي در آفريقاي جنوبي بزرگ شد. با پدري كه شايد در ظاهر سرمشقش بود اما در دل وقعي به او نمي‌نهاد، و مادري كه او هم از جان و دل مي‌پرستيدش و هم مايه بيزاري‌اش مي‌شد. راهش را در دنيايي پيش گرفت كه قوانين بي چون و چرا بودند، اما او مي‌دانست كه بايد مطيع باشد. در اين دنياي ضد و نقيض، پسرانگي ما را به شيوه‌اي بي‌واسطه و به يادماندني با دلواپسي‌ها، شادي‌ها و هراس‌هاي دوران كودكي او همراه مي‌كند. كوتزيه در اين‌جا با نگاهي جوينده اما بي‌طرف ردپاي كودكي‌اش را دنبال مي‌كند ـ شايد تا خود را بازشناسد.