ديدگاه قابل توجهي در باب زيبايي وجود داردكه به افلاطون و افلوطين بازمي‌گردد و به انحناي گوناگوني به انديشه الهيات مسيحي وارد شد. مطابق اين تلقي، زيبايي اذزشي غايي است، يعني چيزي كه ما آن را به خاطر خود آن مطالبه مي‌كنيم و براي طلب آن نيازي به اقامه دليل ديگري نيست. از اين رو، زيبايي بايد با با حقيقت و خير قياس شود،زيبايي يكي از ارزش‌هاي سه‌گانه غايي‌اي است كه تمايلات عقلاني ما را توجيه مي‌كنند.