«کتاب سياه» (The Black Books) دفترهاي پنهان و شخصي کارل گوستاو يونگ (Carl Gustav Jung) است؛ نوشته‌هايي ميان سال‌هاي 1913 تا 1932، زماني که او در ميانه‌ي بحراني روحي و معنوي، به ژرفاي روان خود فرو رفت تا آن را بشناسد. اين کتاب، نه اثري نظري، که سرگذشتِ جست‌وجوي دروني انساني است که در سکوتِ شب‌هايش، گفت‌وگو با رؤياها، نمادها و صداهاي درون را آغاز کرد. هر صفحه‌ي آن، نشاني است از ديدار با ناشناخته‌ترين ساحت‌هاي روح انسان. در اين دفترها، يونگ از قلم به‌سان چراغي در تاريکي بهره مي‌گيرد تا راهي در دلِ ناخودآگاه بگشايد. او با شجاعتي کم‌مانند، به گفت‌وگو با سايه‌هاي خود مي‌نشيند، با خدايان دروني سخن مي‌گويد و از دلِ وهم و اضطراب، معنا مي‌زايد. از همين مواجهه‌هاي عميق و دردناک است که بعدها نظريه‌هاي بنيادين او – چون ناخودآگاه جمعي، کهن‌الگوها و فرايند فرديت – سر برمي‌آورند و چهره‌ي روان‌شناسي مدرن را دگرگون مي‌کنند. «کتاب سياه» آينه‌اي است از سفر انسان به تاريکيِ خويش، به جايي که هراس و روشنايي در آغوش هم‌اند. خواندنش همچون قدم‌زدن در مرز ميان رؤيا و بيداري است؛ سفري که در آن، صداي يونگ با صداي خواننده درمي‌آميزد و حقيقتي کهن از دل سکوت سر برمي‌آورد: اين‌که راهِ شناختِ جهان، از شناختِ جان آغاز مي‌شود.