در اين کتاب بر اساس يافته‌هاي ادبيات تطبيقي، جامعه‌شناسي و روان‌شناسي هنر و نظريه ادبيات به مقوله حماسه‌سرايي پرداخته شده است. مؤلف از ميان آثار حماسي جهان، به گيلگمش و ايلياد توجه نشان داده و ضمن تحليل اين دو اثر، به‌تفصيل، از ابعاد سنت‌ و نوآوري در شاهنامه ياد کرده و بازتاب اسطوره‌هاي ايراني، ساختار و شخصيت‌هاي شاهنامه و نوع تصويرها و ارزش‌هاي ادبي اين کتاب با گيلگمش و ايلياد سنجيده و بررسي کرده است.