چرا بعضي ايده‌ها شکست مي‌خورند اما بعضي اثرات گسترده‌اي به جا مي‌گذارند؟ چرا نمي‌توانيم ايده‌هاي خوب و ثمربخشي که در سطح محلي جواب داده‌اند را در سطح ملي گسترش بدهيم؟ زمان مناسب براي افتتاح شعبه‌هاي بيشتر براي کسب‌وکاري کوچک و پررونق را چگونه تعيين کنيم؟ چطور افراد مي‌توانند ايده‌هايشان را در سطح کشور اجرايي کنند؟ زيربناي همه پيشرفت‌هاي اجتماعي و فناورانه مسئله مقياس است، چون نوآوري‌هايي که جهان را تغيير مي‌دهند آنهايي هستند که بر زندگي حداکثر افراد ممکن اثر مي‌گذارند. هر جنبش اجتماعي اگر بخواهد اثرگذار باشد بايد در مقياس کلان اجرا شود. براي همين جان ليست، اقتصاددان دانشگاه شيکاگو و نويسنده‌ کتاب ايده‌هاي پرتوان مي‌گويد: تبديل ايده به فعاليتي با اثرگذاري گسترده تنها به يک چيز بستگي دارد: اين‌که آيا آن ايده مي‌تواند به «ولتاژ بالا» برسد يا خير – يعني توانايي تکرارشدن در مقياس بزرگ و سطح کلان را دارد يا نه. «مقياس» به واژه مدروز محبوب در دنياي استارتاپ‌ها تبديل شده است. اما مقياس فقط به معناي افزايش تعداد کاربر يا تصاحب سهم بيشتر از بازار نيست. مقياس يعني وقتي ايده‌اي را از گروهي کوچک مي‌گيريد و همان را با نتايج مطلوب براي گروهي بسيار بزرگ‌تر به‌کار مي‌بنديد، چه در حال رشد دادن کسب‌وکاري کوچک باشيد، چه جذب نيروي کار متنوع در سازمان، و چه در حال توليد و تحويل ميلياردها دوز واکسن. نويسنده در اين کتاب با تکيه بر تحقيقات اصلي خود، و همچنين مثال‌هاي جذاب از حوزه کسب‌وکار، سياست‌گذاري، آموزش و سلامت عمومي، پنج عاملي که مانع اجراي ايده‌ها در سطح گسترده مي‌شوند را بيان مي‌کند.