بگذاريد فرضيه‌اي را که درباره‌ي شما و بچه‌هايتان دارم به اشتراک بگذارم: همه‌ي شما نيک‌سرشت هستيد. هنگامي که فرزندتان را «يه بچه ننر» خطاب مي‌کنيد، همچنان نيک‌سرشت هستيد. هنگامي که فرزندتان خراب‌کردن برج چوبي خواهر کوچک‌ترش را انکار مي‌کند (گرچه شاهد وقوعش بوديد)، او همچنان نيک‌سرشت است. وقتي مي‌گويم «نيک‌سرشت»، به اين معني است که همه‌ي ما در جوهره‌مان، دل‌رحم، دوست‌داشتني و سخاوتمنديم. اصل نيکي باطني بستر تمامي کارهاي من است. من بر اين باورم که بچه‌ها و والدين نيک‌سرشت‌اند و همين امر به من اجازه مي‌دهد درباره‌ي «چرايي» رفتارهاي بدشان کنجکاو باشم. اين کنجکاوي به من امکان پرورش چهارچوب و راهکارهايي را مي‌دهد که در تغيير مؤثرند. در کتاب حاضر، هيچ‌چيزي به اهميت اين اصل نيست. اين اساس تمامي چيزهاي پيش روست؛ زيرا به‌محض اينکه به خودمان بگوييم: «خيلي خب، آروم باش… من نيک‌سرشتم… بچه‌م هم نيک‌سرشته…» متفاوت از زماني مداخله مي‌کنيم که اجازه مي‌داديم استيصال و خشم تصميم‌هايمان را تعيين کنند‌. ـ از متن کتاب ـ سال‌هاست مدل‌هاي مختلفي براي تربيت فرزند به والدين عرضه مي‌شود که نتيجه‌ي مطلوبي در پي ندارند. تنبيه و پاداش، به‌کارگيري وقفه‌ي کوتاه، نمودارهاي شکل‌دار برچسبي، ناديده‌گرفتن و… همگي تمرکزشان بر رفتار و شکل‌دهي آن است نه پرورش انسان. اين رويکردها مهارت‌هاي لازم براي زندگي را به کودک ياد نمي‌دهند يا پاسخي به نيازهاي عاطفي پيچيده‌‌اش نيستند. مشکلات دوران کودکي خود والدين را هم اگر اضافه کنيم روشن مي‌شود چرا بيشتر پدرمادرها احساس درماندگي و فرسودگي دارند يا فکر مي‌کنند سررشته‌ي امور را از دست داده‌ و نگران‌اند کودکانشان را درست بار نياورند. دکتر بکي با سابقه‌ي طولاني فعاليت در حوزه‌ي روان‌شناسي باليني در نيک‌سرشت فلسفه‌ي والدگري خود را با راهکاري عملي مطرح کرده است تا از وضعيت ترديد و خودسرزنشگري دور شده و به اعتماد‌به‌نفس و رهبري مقتدرانه برسيد.