بزرگ‌ترين دغدغة جريان نوانديشي ديني در جهان مسلمانان، سازگاري دين اسلام با جريان تجدد، و مهم‌ترين مأموريت در اين راه، مبارزه با «جهل مقدس» ديني است. ايرانياني مانند مصطفي محقق داماد، محمد مجتهد ‌شبستري، عبدالکريم سروش، مصطفي ملکيان و آرش نراقي، و در فراجغرافياي ايران، پژوهشگراني مثل محمد ارکون، نصر حامد ابوزيد، هشام جعيط، محمد عابد الجابري، حسن حنفي، علي اومليل و فعال‌تر از همه، عبدالمجيد شرفي در عصر ما بسيار کوشا بوده‌اند. محمد شحرور، محقق سوري‌تبار مقيم پاريس، هم در اين زمره است. او در کتاب حاضر با تمايز دو مفهوم «سنّت نبوي» و «سنّت رسولي» در تاريخ اسلام، بر اين عقيده است که تصوير پيامبر در قرآن با تصوير پيامبر در روايت‌هاي منتسب به او متفاوت است. اين تفاوت و عدم دقت عقلاني موجب شده است که دو سنّت «رسول» و «نبي» يکي انگاشته شود درحالي‌که سنّت «رسول» مانند سُنن الهي، هستي‌وار (تکويني) و سنّت نبي مانند سنن غيرالهي، قانونمند (تشريعي) هستند. شرح و تحليل اين نکته را با تکيه بر مستندات مختلف و معتبر مي‌توانيد در اين کتاب خواندني دنبال کنيد.