وقتي شخصي به عواطف و احساسات خود توجه مي‌کند، معمولا از نگراني‌اش کاسته مي‌شود و انرژي آن حس در بدن به جريان مي‌افتد. در نتيجه ارتباط با ديگران بهتر مي‌شود و زندگي رنگ و معناي بهتري به خود مي‌گيرد. داشتن رابطه‌ي متقابل با ديگران و در ميان گذاشتن عواطف خودبا آن‌ها، منجر به احساس همبستگي بيشتر مي‌شود. راحت بودن و قبول احساسات، حتي عواطف بسيار شديد و منفي، منجر به اعتماد به نفس و خشنودي مي‌گردد. انگيزه‌ي نوشتن اين کتاب به دليل موفقيت‌هاي خودم در استفاده از اين روش بوده است.