کتاب به‌نحو خوشايندي سبک خودماني دارد و پر از حرف‌هاي راست‌ودروغ، بيان نقاط ضعف و خصوصيات شخصي اطرافيان هيتلر و نيز موضوعات مهم‌تر مثل روابط مرموز و اغلب مشکل‌دار هيتلر با زنان است. شرودر، منشي پيشوا از ابتدا تا پايان رايش سوم، هيتلر را مانند هر شخص ديگري به‌خوبي مي‌شناخت و در جايگاه بسيار خوبي قرار داشت تا درباره رفتار و شخصيت هيتلر نظر بدهد. او هيتلر را فردي متعصب و ساده‌لوح توصيف نکرده است که براي خوانندگان امروزي بسيار آشناست؛ بلکه فردي بخشنده، حتي مهربان و نيکوکار توصيف کرده است؛ مردي که دست زنان را مي‌بوسيد؛ به‌راحتي با منشيانش صحبت مي‌کرد و عاشق کيک سيب باواريايي بود. بنابراين به خاطر تمام افشاگري‌هاي راست و دروغش، بخش تاريکي در داستان شرودر وجود دارد. به دليلي، «سبک» کتابش کاملاً غيراستدلالي است؛ مثلاً هيچ قدرت استدلال يا اين‌که تقصير من بود و ما بايد از جنايات رايش سوم مطلع مي‌شديم که در خاطرات ديگر منشي‌هيتلر، ترادول يونگه هست در اين کتاب وجود ندارد.