در عمارت قديمي مشرف به آبدره‌ها، سيگنه دراز كشيده روي راحتي و ياد بيست و سه سال قبل‌تر را مي‌كند. ياد همان شب توفاتي اواخر نوامبر كه ايستاده بود منتظر پشت پنجره تا آسله برگردد، شوهرش، كه قايق را برداشته بود و به آب زده بود و ديگر برنگشته بود.