تجربه اضطراب چنان با كنه تجربه انسان بودن عجين است كه گويي تعريف آدمي بدون تصور اضطرابش ممكن نيست. از منبع بيروني اضطراب مي‌توان گريخت اما آن‌گاه كه اضطراب از درون نشأت مي‌گيرد، تقلا براي گريز بي‌فايده است. در اين شرايط موضوع‌هاي دروني ترس‌برانگيز در دنياي بيرون مأوا مي‌كنند. اين سازوكار دفاعي كه آن را با نام برون‌فكني مي‌شناسيم، سنگ‌بناي پارانوياست. البته برون‌فكني هزينه‌هايي هم در پي دارد و در اشكال افراطي‌ترش، رابطه با واقعيت را به مخاطره مي‌كشاند. ديويد بل در اين كتاب به بحث از سير تطور نگاه روانكاوانه به پارانويا و بررسي آراء فرويد، كلاين و ديگر نظريه‌پردازان روانكاوي در اين‌باره مي‌پردازد. او با استفاده از شرح‌حال بيماران نشان مي‌دهد كه چگونه مي‌توان برداشت روانكاوانه از پارانويا را در بسياري از موقعيت‌هاي باليني به كار بست.