احتمالاً اين داستان را شنيده‌ايد که وقتي قورباغه در يک ديگ آب جوش انداخته شود، بلافاصله بيرون مي‌پرد. اما اگر همان قورباغه را در آب ولرم بيندازيد و به تدريج دما را افزايش دهيد، همان‌جا خواهد مرد. زيرا اين موجود فاقد قدرت تجديدنظر درباره‌ي موقعيت است و تنها زماني متوجه تهديد خواهد شد که دير شده است. اخيراً قدري تحقيق درباره‌ي اين داستان متداول انجام دادم و متوجه يک مسئله شدم: حقيقت ندارد. اگر قورباغه در آب جوش انداخته شود، دچار سوختگي شديد خواهد شد، بنابراين شايد بتواند فرار کند و شايد هم نتواند. درحاليکه قورباغه‌ي ديگر در آبِ درحال جوش،‌‌ وضع بهتري دارد: به‌محض اينکه دماي آب آزاردهنده شود، از آن بيرون مي‌پرد. اين قورباغه‌ها نيستند که توان ارزيابي مجدد نداشته باشند، ما چنين مشکلي داريم. پس از شنيدن و پذيرش صحت يک داستان، به‌ندرت به خودمان زحمت مي‌دهيم تا درستي آن را زير سوال ببريم. اکثر ما به دانش و تخصصمان افتخار مي‌کنيم و خيلي دوست داريم پاي باورها و عقايدمان بمانيم. در يک دنياي باثبات، چنين طرز فکري منطقي خواهد بود و ثبات عقيده‌ي ما، عوايد قابل توجهي را به همراه خواهد داشت. اما مشکل اينجاست که دنياي ما به‌سرعت تغيير مي‌کند و بايد معادل زماني که صرف تفکر مي‌کنيم، براي بازنگري و اصلاح تفکرات‌مان هم وقت بگذاريم. تجديدنظر يک مجموعه مهارت و البته يک طرز فکر است. هم‌اکنون خيلي از ابزارهاي ذهني موردنيازمان را در اختيار داريم. فقط بايد يادمان باشد که هر از چند گاهي با بيرون آوردن آنها از قفسه، گردوغبار رويشان را پاک کنيم.