کتاب حاضر دربرگيرنده‌ي سخنراني‌ها و مقالات نگارنده در خصوص عرفان يهود است که طي اين عناوين به نگارش درآمده است: "خصايص کلي عرفان يهود"، "عرفان مرکابا وگنوسي يهودي"، "حسيديسم در آلمان قرون وسطي"، "ابراهيم ابوالعفيا و آموزه‌ي نبوت قبالايي"، "کتاب زوهر و نويسنده‌ي آن"، "نظام وحدت وجودي در کتاب زوهر"، "اسحاق لوريا و مکتب وي"، "جنبش شبتاي و بدعت عرفاني" و "حسيديسم، آخرين مرحله". گفتني است اوج عرفان يهود به قرون دوازدهم و سيزدهم ميلادي (پنجم و ششم هجري) در اسپانياي اسلامي بازمي‌گردد و مهم‌ترين مکتب عرفاني آن، "قبالا" يا "کبالا" است که تفسيري سري و قلبي از کتاب مقدس است؛ تفاسيري که بسياري از يهوديان و مسيحيان در قرون وسطي به آن باور داشتند. اين تفسير در قرون وسطي در حوالي قرن هفتم ميلادي به قيد کتابت درآمد و تا قرن هجدهم نيز رونق داشت. اوج مکتب قبالا را بايد قرون دوازدهم و سيزدهم ميلادي دانست که مهم‌ترين متون قبالايي از جمله کتاب "زوهر" نيز در همين دوره نوشته شده است. در آثار قبالايي تاکيد بر حروف و ارزش عددي آن‌ها چنان زياد است که در نهايت به سحر و جادو و بازي با حروف منجر مي‌شود. در ادامه بايد افزود که فرد يهودي همواره به يکي از اين دو مشرب اعتقاد دارد: يا نگاه تلمودي به دين دارد و يا دين را از منظر قبالايي مي‌نگرد. تلمود نام کتابي است که در آن تفسير فقهي از تورات عرضه مي‌گردد. به عبارت ديگر تلمود را مي‌توان شريعت‌خواهي يهود ناميد که اندکي شبيه به فقه اصول اسلامي است. در برابر اينان، تابعان مکتب قبالا هستند؛ کساني که نگاه عرفاني به دين يهود دارند. آن‌ها معتقدندکه اوج علوم يهودي، دانش‌هاي قبالايي است و اين دانش مربوط به اسرار حروف و اعداد است. نگارنده در ادامه از حيديسم سخن به ميان مي‌آورد که به جماعتي از يهوديان اطلاق مي‌گردد که در برابر تمايلات هلنيستي قد برافراشتند. پيروان اين مکتب در شيوه‌ي نوين مي‌کوشيدند تا با عقل‌گرايي افراطي تلمودي مخالفت کرده و به جذبه روي آورند. اينان به ظهور معجزات مسيح موعود اعتقاد داشتند و همين امر باعث شد تا عوام يهود آنان را انکار کنند و اهل بدعت شمارند. اين برداشت از حيديسم باعث شد تا مسيحيان دورغين قيام کنند و درادامه نهضت شبتاي صوي رخ دهد.