«وجودم» تنها يك «حرف» است؛
و «زيستنام» تنها «گفتن» همان يك حرف؛
اما بر سه گونه:
سخن گفتن و معلمي كردن و نوشتن.
آنچه تنها مردم ميپسندند: سخن گفتن؛
و آنچه هم من و مردم: معلمي كردن؛
و آنچه خودم را راضي ميكند؛ و احساس
ميكنم كه با آن، نه كار، كه زندگي ميكنم: نوشتن!
و نوشتنهايم نيز، بر سهگونه؛
«اجتماعيات»،
«اسلاميات»،
«كويريات».
آنچه مردم ميپسندند: اجتماعيات؛
و آنچه هم من و هم مردم: اسلاميات؛
و آنچه خودم را راضي ميكند؛ و احساس
ميكنم كه با آن، نه كار -و چه ميگويم؟ -نه
نويسندگي، كه با آن زندگي ميكنم: كويريات!
و به قول شمس تبريز: آن خطاط سه گونه خط نوشتي:
يكي، او خواندي، لاغير؛
يكي را، هم او خواندي، هم غير؛
يكي، نه او خواندي، نه غير!
نويسنده | علي شريعتي |
قطع | رقعي |
نوع جلد | شوميز |
زبان | فارسي |
تعداد صفحات | 272 |
نوبت چاپ | 5 |
ابعاد | 14.4 * 1.3 * 21.4 |
وزن | 314 |
سال چاپ | 94 |
هنوز نظري ثبت نشده است